17 Haziran 2012 Pazar

Ruhun Şad Olsun Babanneciğim...

Küçüklüğümüzden beri bizimleydin babannem, kuralları olan hayırı evete dönmeyen ama pamuk elleriyle bir yanağını okşadımı insana huzur veren canım benim. Anneciğimin vefatından sonra bizi bir an yanlız bırakmadan daha 9 aylık kardeşimi ellere muhtaç etmeden büyüttün.

O kadar güzel günlerimiz oldu ki seninle ve bir o kadar zor. Elektirikler kesilince toplandığımız kucağının etrafında sırayla söylediğimiz o güzel şarkıları, her gün işe giderken beğenmediğin kıyafetimi sinir olsamda gidip değiştirmeden içimin rahat etmediğini, Kardeşimin yanan ellerine sabaha kadar uyumadan üflemeni belkide bir annenin göstermeyeceği sabrı gösterip bizi hep kollayışını seni çok özleyeceğim babanneciğim.

Pamuk ellerini, o güzel sesini, dedemle olan aşkınızı anlatışlarını, o güzel ellerinle yaptığın çiğ böreğini bana öğrettiğin ve seninle yaşadığım hiç birşeyi asla unutmayacağım. Senin için dinliyorum babanneciğim.

Ruhun şad olsun nurlar içinde yat....