Anneler Günü ve Annesizler günü...

İlk olarak annesi yanında, telefonun ucunda, görüntülü internetin yamacında olanların hep beraber, hep bir arada her günü anneler günü gibi yaşamanızı temenni ediyorum.

Ve benim gibi asla annesinin sesini duyamayacak, onu bir daha göremeyecekler için de annesizler gününü benim kadar üzgün geçirdiğinizi bildiğim için duygularımızı buraya döküyorum. Her gün bir şekilde, ıspanağı doğrarken birden bıçağı tutuşunuzu annenize benzettiğinde, evden çıkarken kapıya dönüp baktığınız da ille onun elinden içmek olsun diye su istemek aklınıza geldiğinde, her yerde ''herkes bıksa benden annem bana doymaz, öper koklar beni uyutur kalbinde, birtek annem olsun bana birşey olmaz'' şarkısı çaldığında ama onun hiç orada olmayacağını bildiğiniz de, öylesine bir tarafta bir kızla annenin küçük şakalaşmalarını ya da tartışmalarını gördüğünüzde içinizin çız ettiği yetmiyormuş gibi, bir de anneler günü için yapılan onca güzel özendirici kahredici reklamların tekrar tekrar verilmesi.

Bir de anne olmayan veya asla anne olamayacak olanlar var. Asla o özel duyguyu yaşayamayacağını bilip, asla anneler gününde hediye alamayacağını o sıcak busenin yanağına konamayacağını bilmek.

Özel günlerin para tuzağı olduğunu düşünenlerdenim ama böyle kişileri gerçekten yaralayan bir tarafa mutluluk ama diğer tarafa eziyet eden günlere çok içerliyorum desem yeridir.

Anneler ve babalar günü kutlanmasın mümkünse çocuklar annelerini içlerinden geldikçe sadece onun anneleri olduğu için bile sık sık öpsün sarılsın yılda bir kere değil içinden her geldiğinde onu hediyelerle şımartsın. Ve annesini babasını kaybetmiş insanların yanında çok dikkatli davransın... Nasıl gözleri görmeyen birinin yanında, ayy bak bu renk ne güzel denmiyorsa asla annesine babasına kavuşamayacak birisinin yanında da annenizi babanızı öyle özendirircesine öpüp koklamayın. Asla sahip olamayacağınız şeylerin size ne kadar üzüntü vereceğini düşünün ve bunu binlerle çarpın...

Tanrı kimseyi annesinin babasının acısı kaybı ile sınamasın...

Esenkalınız...